1989
Tramlijn begeerte
Regie: Floor Maas
Ernst & Luim nodigt u mee te gaan naar het warme, broeierige New Orleans in het zuiden van de Verenigde Staten.
We nemen ‘Tramlijn Begeerte’, stappen over op ‘Kerkhof’, blijven zes haltes zitten en stappen uit bij ‘Eeuwige Jachtvelden’.
Op iedere straathoek blaast de warme wind een blues in onze oren.
Daar op nummer 632, ontmoeten wij Stanley en Stella Kowalsky, hun buren, hun vrienden. Maar vooral Stella’s zus, Blanche Dubois, die bijna gelijk met ons aankomt, want zoals bijna altijd in een Williamsstuk is de central rol een vrouw.
Blanche is buitenissig, kwetsbaar, gevoelig. Eigenschappen die door de zelf ingenomen Amerikaanse ‘Macho-‘maatschappij van de naoorlogse jaren niet worden geaccepteerd.
Zij probeert te ontkomen aan het keurslijf van tradities en algemeen erkende en aanvaarde normen. Doch langzaam, maar onafwendbaar, wordt zij vermalen tussen de molenstenen van brute kracht, wreedheid en onbegrip. Slechts een weg blijft open, de vlucht uit de werkelijkheid. Alle ingrediënten voor een melodrama zijn aanwezig.
Waarom dan toch Tennessee Williams? Is het de kwaliteit van de dialogen? Het levensechte van zijn karakters? De wrange humor of de ontroerende tragiek? Het oordeel is aan u.
Sinds 1948 rijdt ‘Begeerte’ niet meer door New Orleans, maar het gelijknamige toneelstuk is een wereldsucces … nog steeds.