1992

Ons kent ons

Regie: Jan-Pascal Grosfeld

Ayckbourn heeft zich ontplooid tot een uitzonderlijk observator van menselijke gedragingen. Het resultaat van zijn scherpzinnige waarnemingen wordt met vaste hand gemengd tot dat zuurzoete smaakje dat het kenmerk is van de betere tragikomedie. We lachen om de mensen die hij laat opdraven, maar tegelijkertijd draait je hart soms om van de ellende die hij achter de wankele façade laat zien.

Ook in “ONS KENT ONS” pakt Ayckbourn weer uit met een nogal onbarmhartig soort vrolijkheid. Het speelt in het milieu dat hij bijna steevast op de korrel neemt, dat van de gegoede middenklassers wie het materieel redelijk voor de wind gaat. Zo op het eerste oog hebben ze een benijdenswaardig bestaan, als verzamelaars storten zij zich op seks, poen en drank, maar in werkelijkheid weten ze van eenzaamheid en onzekerheid niet waar ze het zoeken moeten.

De plaatselijke operettevereniging HOVA (Haarsteegse Operette Vereniging voor Amateurs) is van hetzelfde laken een pak, de toonaangevende dames jagen verwoed achter de nieuwe jeune premier aan, terwijl de heren elkaar zakelijk omver proberen te schoffelen. Bij wijze van verdubbeling laat Ayckbourn ons, de oprechte amateurs, een opvoering voorbereiden van de ‘Driestuiversopera’. De leden van HOVA spelen en repeteren zo blijkt geleidelijk, de ‘haaien’ en de ‘hoeren’ uit deze vermaarde klassieker die men in het dagelijkse leven ook werkelijk blijkt te zijn.